Rood of bruin?
Blijf op de hoogte en volg Judith
27 Februari 2016 | Zuid-Afrika, Viljoenskroon
Vriendjes,
Het is alweer even geleden dat ik iets heb geschreven. Afgelopen week hebben we weer heel veel gezien en beleefd.
Maandag werden we door Chris om iets voor 8 uur opgehaald, zodat hij ons af kon zetten in de Rammulotsi. We gingen samen met de Care-Mothers de kinderen ophalen in de taxi. De kinderen stonden samen met hun ouders op een afgesproken plek te wachten. De ouders waren super lief voor de kinderen, dat was echt super om te zien!
Toen we alle kinderen hadden opgehaald, was het wel mega druk in de taxi. Het was eigenlijk een 13-persoons taxibusje, maar wij zaten er al met 7 studenten in. Er kwamen 20 kinderen bij, en 3 Care-Mothers. Het busje was dus al extreem vol.. en alle kinderen moesten gaan staan. Super zielig!
Eenmaal aangekomen op de hospice, hebben we weer heerlijk met alle kindjes geknuffeld en gespeeld/gestoeid.
Dinsdag gingen we lopen naar de hospice, waar Chris ons aan het opwachten was om samen met ons naar de R&R te gaan. Dit is de kleuterschool van de Windows of Hope. Ze hadden hier maar 2 klaslokalen, en dus ook maar 2 leraressen. Ik kan hier wel 4 a4-tjes over typen, over die docenten. Maar ik ga proberen om hier een kort verslag over te schrijven.
Die docenten hebben af en toe wel het beste voor ogen met de kinderen, maar soms... Ze hebben totaal geen structuur, ze worden letterlijk, met een stokje waar een lint omheen is gebonden, gecorrigeerd als ze bijvoorbeeld geluid maken wanneer dit niet de bedoeling is. Zo hebben ze nog heel veel rare acties gehad, waar we met zijn alle van stonden te kijken. Ook hebben we helemaal niks mogen doen, alleen maar mogen toe kijken. Toekijken, hoe zij die kinderen behandelden. Hoe zij ze aan 1 armpje omhoog trekken, pfft krijg er weer helemaal de rillingen van.
Woensdag waren we naar de basisschool geweest van de Windows of Hope. Samen met Anouk werden we geplaatst in de 1e klas (kinderen van 6 en 7 jaar). We hadden tegen de juffrouw gezegd dat we de kleuterschool niet zou leuk vonden, mede omdat we zelf niks mochten doen. Zij ging ervoor zorgen dat wij deze dag wel iets konden doen. Ze legde ons in gebrekkig Afrikaans en Engels een rekenopdracht uit, en die moesten wij gaan uitvoeren met de klas. We hebben dus echt les mogen geven aan die kinderen, en na deze rekenopdracht hebben we ook nog zelf een activiteit mogen bedenken. Super gaaf om te doen, nu al leuker dan de kleuterschool! Ze hadden om 10 uur al pauze, en dus gingen we met ze mee naar het schoolplein. Dat is trouwens hetzelfde plein als de buitenspeelplaats van de kinderen op de hospice. Dus we gingen maar meteen even langs onze kindjes om met ze te knuffelen. Om half 11 hadden we met de rest van de meiden afgesproken om te wisselen van klas. Anouk en ik gingen samen naar Grade 3 (kinderen van 8 tot 10 jaar). We hebben lekker gedanst met ze, en geluisterd naar hoe deze kinderen les krijgen. Hier een uurtje gezeten, en toen gewisseld met Nine en Elvie. We gingen naar een klas met kinderen van 11 jaar oud. We zaten net een half uurtje binnen, en toen moesten we alweer gaan.. Anouk voelde zich niet zo lekker, dus toen waren we maar met zijn 2en naar huis gegaan. We mogen namelijk absoluut niet alleen over straat lopen hier, ook niet als het overdag is..
Donderdag en Vrijdag hebben we weer heerlijk met onze eigen kindjes kunnen knuffelen en stoeien.
Vrijdagochtend hadden we eigenlijk wel heel veel zin om weer opstap te gaan in Potchefstroom. Etienne even appen, en hij ging dit regelen voor ons. Vrijdagavond een super toffe avond weer gehad! En we hebben ook weer de sokkiesokkie gezien.
Rond half 3 waren we alweer thuis, aangezien we vandaag weer vroeg op moesten.
Samen met Lynette en Gerald gingen we naar vrienden van hem op een vakantiepark. Zij hebben hier een eigen Jetski en motorboot.
Allereerst vier keer ingesmeerd met factor 50, en toen was ik ook klaar om op het water te gaan. Eerst zijn we achterop een Jetski geweest, na 2x er bijna van af te zijn gevallen, heb ik toch redelijk mijn evenwicht kunnen houden. Ook zijn we op een band geweest achter de boot. Wat was dit gaaf, elke keer die golven die in je gezicht splaste. Toen ik er toch op bleef zitten, was dit nog extra leuk! Met zijn alle weer op de kant gegaan, en weer 4x ingesmeerd met factor 50... Besloten we om als tarzan het water in te springen. In het begin wel heel eng, aangezien ik degene ben die ALTIJD iets heeft... Maar goed, toch maar gedaan! En ja, de eerste keer ging het allemaal goed! Dan kan een 2e keer ook geen kwaad zou je denken, maar als je Judith heet kan dat dus wel. Ik wilde het water uitlopen, pakte het touw vast om boven te komen en ik gleed uit naar beneden.. Eenmaal toch boven gekomen, zag ik al snel dat mijn teen erg dik en blauw geworden was. Gelukkig was het ook tijd om te eten, en dus gingen we rustig zitten en even mijn teen koelen. Na de heerlijke hotdog die ze op de barbecue hadden gemaakt, was het weer tijd om op het water te gaan.
Samen met Dominique en Nine gingen we op een grote 3-persoonsband achter de boot hangen. Wat hebben we gelachen! En spierpijn morgen.. haha.
De 2 jongens die heel de dag met ons mee waren geweest op de boot, hadden nog even laten zien hoe je moest waterskieën. Heel erg gaaf!
Rond een uur of 6 reden we waar aan naar huis, ik ben benieuwd hoe ik er morgen uit zie. Rood of bruin?
Morgen gaan we een dagje van de zon genieten, en onze koffers inpakken. Want vanaf maandag tot vrijdag zijn wij in Suncity te vinden! Een luxe resort net boven Johannesburg.
Volgende week zal ik weer iets van me laten horen!
Liefsxx,
Judith
Het is alweer even geleden dat ik iets heb geschreven. Afgelopen week hebben we weer heel veel gezien en beleefd.
Maandag werden we door Chris om iets voor 8 uur opgehaald, zodat hij ons af kon zetten in de Rammulotsi. We gingen samen met de Care-Mothers de kinderen ophalen in de taxi. De kinderen stonden samen met hun ouders op een afgesproken plek te wachten. De ouders waren super lief voor de kinderen, dat was echt super om te zien!
Toen we alle kinderen hadden opgehaald, was het wel mega druk in de taxi. Het was eigenlijk een 13-persoons taxibusje, maar wij zaten er al met 7 studenten in. Er kwamen 20 kinderen bij, en 3 Care-Mothers. Het busje was dus al extreem vol.. en alle kinderen moesten gaan staan. Super zielig!
Eenmaal aangekomen op de hospice, hebben we weer heerlijk met alle kindjes geknuffeld en gespeeld/gestoeid.
Dinsdag gingen we lopen naar de hospice, waar Chris ons aan het opwachten was om samen met ons naar de R&R te gaan. Dit is de kleuterschool van de Windows of Hope. Ze hadden hier maar 2 klaslokalen, en dus ook maar 2 leraressen. Ik kan hier wel 4 a4-tjes over typen, over die docenten. Maar ik ga proberen om hier een kort verslag over te schrijven.
Die docenten hebben af en toe wel het beste voor ogen met de kinderen, maar soms... Ze hebben totaal geen structuur, ze worden letterlijk, met een stokje waar een lint omheen is gebonden, gecorrigeerd als ze bijvoorbeeld geluid maken wanneer dit niet de bedoeling is. Zo hebben ze nog heel veel rare acties gehad, waar we met zijn alle van stonden te kijken. Ook hebben we helemaal niks mogen doen, alleen maar mogen toe kijken. Toekijken, hoe zij die kinderen behandelden. Hoe zij ze aan 1 armpje omhoog trekken, pfft krijg er weer helemaal de rillingen van.
Woensdag waren we naar de basisschool geweest van de Windows of Hope. Samen met Anouk werden we geplaatst in de 1e klas (kinderen van 6 en 7 jaar). We hadden tegen de juffrouw gezegd dat we de kleuterschool niet zou leuk vonden, mede omdat we zelf niks mochten doen. Zij ging ervoor zorgen dat wij deze dag wel iets konden doen. Ze legde ons in gebrekkig Afrikaans en Engels een rekenopdracht uit, en die moesten wij gaan uitvoeren met de klas. We hebben dus echt les mogen geven aan die kinderen, en na deze rekenopdracht hebben we ook nog zelf een activiteit mogen bedenken. Super gaaf om te doen, nu al leuker dan de kleuterschool! Ze hadden om 10 uur al pauze, en dus gingen we met ze mee naar het schoolplein. Dat is trouwens hetzelfde plein als de buitenspeelplaats van de kinderen op de hospice. Dus we gingen maar meteen even langs onze kindjes om met ze te knuffelen. Om half 11 hadden we met de rest van de meiden afgesproken om te wisselen van klas. Anouk en ik gingen samen naar Grade 3 (kinderen van 8 tot 10 jaar). We hebben lekker gedanst met ze, en geluisterd naar hoe deze kinderen les krijgen. Hier een uurtje gezeten, en toen gewisseld met Nine en Elvie. We gingen naar een klas met kinderen van 11 jaar oud. We zaten net een half uurtje binnen, en toen moesten we alweer gaan.. Anouk voelde zich niet zo lekker, dus toen waren we maar met zijn 2en naar huis gegaan. We mogen namelijk absoluut niet alleen over straat lopen hier, ook niet als het overdag is..
Donderdag en Vrijdag hebben we weer heerlijk met onze eigen kindjes kunnen knuffelen en stoeien.
Vrijdagochtend hadden we eigenlijk wel heel veel zin om weer opstap te gaan in Potchefstroom. Etienne even appen, en hij ging dit regelen voor ons. Vrijdagavond een super toffe avond weer gehad! En we hebben ook weer de sokkiesokkie gezien.
Rond half 3 waren we alweer thuis, aangezien we vandaag weer vroeg op moesten.
Samen met Lynette en Gerald gingen we naar vrienden van hem op een vakantiepark. Zij hebben hier een eigen Jetski en motorboot.
Allereerst vier keer ingesmeerd met factor 50, en toen was ik ook klaar om op het water te gaan. Eerst zijn we achterop een Jetski geweest, na 2x er bijna van af te zijn gevallen, heb ik toch redelijk mijn evenwicht kunnen houden. Ook zijn we op een band geweest achter de boot. Wat was dit gaaf, elke keer die golven die in je gezicht splaste. Toen ik er toch op bleef zitten, was dit nog extra leuk! Met zijn alle weer op de kant gegaan, en weer 4x ingesmeerd met factor 50... Besloten we om als tarzan het water in te springen. In het begin wel heel eng, aangezien ik degene ben die ALTIJD iets heeft... Maar goed, toch maar gedaan! En ja, de eerste keer ging het allemaal goed! Dan kan een 2e keer ook geen kwaad zou je denken, maar als je Judith heet kan dat dus wel. Ik wilde het water uitlopen, pakte het touw vast om boven te komen en ik gleed uit naar beneden.. Eenmaal toch boven gekomen, zag ik al snel dat mijn teen erg dik en blauw geworden was. Gelukkig was het ook tijd om te eten, en dus gingen we rustig zitten en even mijn teen koelen. Na de heerlijke hotdog die ze op de barbecue hadden gemaakt, was het weer tijd om op het water te gaan.
Samen met Dominique en Nine gingen we op een grote 3-persoonsband achter de boot hangen. Wat hebben we gelachen! En spierpijn morgen.. haha.
De 2 jongens die heel de dag met ons mee waren geweest op de boot, hadden nog even laten zien hoe je moest waterskieën. Heel erg gaaf!
Rond een uur of 6 reden we waar aan naar huis, ik ben benieuwd hoe ik er morgen uit zie. Rood of bruin?
Morgen gaan we een dagje van de zon genieten, en onze koffers inpakken. Want vanaf maandag tot vrijdag zijn wij in Suncity te vinden! Een luxe resort net boven Johannesburg.
Volgende week zal ik weer iets van me laten horen!
Liefsxx,
Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
