Verwaarlozing...
Blijf op de hoogte en volg Judith
04 April 2016 | Zuid-Afrika, Viljoenskroon
HoiHoi!
Afgelopen week zijn we weer veel in de Rammulotsi geweest. Ze noemen dat hier trouwens de Location, de location van Viljoenskroon.
Woensdag gingen we samen met de moeder van Nine (Carolien) en haar vriendin (Inge) naar de Rammulotsi. We gaan kleertjes afgeven bij onze favoriete kindjes. Ik had kleertjes meegenomen voor Seipati en Kamahelo (lievelingskindje van een oud-studente).
Als eerst gingen we langs Patrick & Kananelo. Zij zijn al 2 weken niet op de hospice gekomen, dat betekent dus ook 2 weken geen medicijnen. Waarschijnlijk hebben zij ook al 2 weken nauwelijks eten op, of in elk geval geen voedzaam eten. Ook zijn we erachter gekomen dat ze beide HIV-positief zijn, heel slecht dus dat ze zo lang al geen medicijnen en eten hebben gehad. Hun moeder is ook ernstig ziek, zij is zo mager en kan nauwelijks uit haar stoel komen. Zij heeft aids, en is laatst getest op tb, maar hier hebben we de uitslag nog niet van. Dit gezin heeft het echt heel slecht, maar dit bezoek was nog het heftigst van ze allemaal.
Patrick (3 jaar) was zijn vader aan het meehelpen in de tuin, maar had geen blik in zijn ogen. Hij was echt levenloos, hij toonde geen emotie. De moeder zat in de deuropening op haar stoel, ze zag er heel slecht uit. Kananelo (1 jaar) konden we in eerste instantie niet vinden. Uiteindelijk zag Dominique Kananelo liggen. Voor hun golfplatenhuisje op een versleten ‘’matje’’ met een leeg flesje drinken ernaast. Ze had alleen maar een luier aan en een helemaal versleten hemdje. Dominique tilde haar snel op, en het eerste wat ze voelde was een hele volle luier. Deze was al zeker 1,5 dag niet verschoond.. Kananelo begon meteen heel erg te huilen. Gelukkig lukte het de moeder wel haar op te tillen, en te troosten. Snel alle kleertjes afgegeven, en voordat we de auto in gingen, barstte iedereen al in huilen uit. Je wilt zo graag zoveel doen voor deze kinderen, maar je bent machteloos. Dat is echt het verschrikkelijkste wat ik hier heb meegemaakt.
De volgende waar we naar toe gingen was Kathleo. Dit is een jongetje dat altijd nep lacht, en heel stil is. Ook wil hij nooit echt knuffelen. Ik was zelf erg benieuwd naar hoe hij woont. Maar ik verwachtte ook bij hem een golfplatenhuisje. Chris reed naar het adres toe, en we kwamen aan bij een bar. In eerste instantie dachten we dat Chris een grapje maakte, omdat hij dat wel vaker doet of soms omdat hij dorst heeft. Maar dit keer zei hij dat we moesten blijven zitten, en we zagen buiten al een aantal kindjes staan. Hij zou toch niet in een bar wonen? Met alleen maar dronken mensen om zich heen? Allerlei scenario’s gingen door mijn hoofd heen. Chris haalde ons uit de auto, en door de harde muziek konden we elkaar niet eens verstaan. We mochten alleen maar aan de rechterkant van de bar staan, omdat links teveel dronken mensen waren, en dat zou gevaarlijk zijn.
We gingen de kleine ruimte naast de bar in, en daar stond een klein oud vrouwtje. Gelukkig werd de muziek even uitgezet, en konden we gaan praten met deze vrouw. De vrouw bleek de oma van Kathleo te zijn. Zij vertelde dat de vader van Kathleo hem al vroeg had verlaten. Tijdje later was hun huis afgebrand, en zijn moeder is daarna gestorven. Hij is nog geen 3 jaar oud!! Zijn oma heeft hem daarom opgevangen in deze ruimte naast de bar. De bar is namelijk van zijn opa en oma, maar ze hebben niet voldoende geld om een andere leefruimte te betalen. De keuken hier staat ook helemaal vol met drank en kratten bier, geen leefomgeving voor een kind. Wat wel super goed was om te merken, dat de oude vrouw het allerbeste met hem voor heeft. Ook komen er wel eens andere kinderen naar haar toe, om eten te halen. Wat een lief mens! Maar ook hier waren we erg geschrokken, een kind hoort niet op te groeien in een bar met alleen maar dronken mensen om zich heen..
We gaan naar Kamahelo toe, ik was erg benieuwd naar hem. Ik heb contact met een oud-studente op facebook, en voor haar heb ik keertjes gekocht voor hem. Zij vertelde me ook dat zijn moeder alcoholist is, en dat hij met 9 personen in een heel klein golfplatenhuisje woont. Hij mag ook niet meer dan 1 setje kleren hebben, aangezien zijn moeder anders alles verkoopt om aan drank te komen.. Chris reed een ‘’goede’’ wijk in, en vertelde dat links het huis van Kamahelo was. Ik keek, en zag een stenenhuisje staan! Hij heeft een huisje gekregen van de gemeente, wat was ik blij om dat te zien! Hij was helemaal blij met zijn nieuwe kleertjes! Wat vond ik het fijn om te zien dat hij het nu wel iets beter heeft.
Donderdag na stage gingen we weer naar de Rammulotsi toe. Dit keer kon ik ook mijn kleertjes af gaan geven bij Seipati. Toen we naar het huis van Seipati gingen, wilden Chris weten wat ik voor haar had gekocht. Ik liet de kleertjes en schoenen aan hem zien. Maar ik mocht ze niet mee naar binnen nemen, aangezien het een weeshuis is en het niet de bedoeling is dat je maar voor 1 kindje spullen koopt.. Dus we moeten nog een keertje terug gaan.
We wilden ook langs Mmokgo gaan, zij woont bij haar oma. Haar ouders zijn niet meer in beeld, haar vader heeft haar verlaten en de moeder is overleden. Maar helaas, niemand was thuis. We reden een paar straten verder, en zagen Mmokgo bij een ander huis staan. Dus Chris even vragen waarom ze hier is, en niet gewoon thuis. Blijkbaar brengt de oma haar wel altijd, maar haalt ze Mmokgo pas rond 5/6 uur op. De taxibusjes zijn er al om kwart voor 4! De vrouw bij wie ze in de tuin stond, heeft haar daarom meegenomen, en brengt haar rond etenstijd weer terug naar haar oma.
Vrijdag was ook een drukke dag. Om 11 uur hadden we met DuDu (de verpleegkundige) afgesproken bij een traditional healer. Ook dit was weer in de Rammulotsi. Voordat we binnen mochten komen, moesten onze schoenen uit. We kwamen binnen in een ruimte van ongeveer 2 bij 3 meter. Hier zaten we met zijn 6en in samen met DuDU, de traditional healer, zijn vrouw en 2 studenten. Erg gezellig.. De healer vertelde hoe hij te werk gaat, er lag een zakje en alles wat daar in zat zou hem dingen vertellen. Uit dat zakje kwamen, dobbelstenen/dominostenen/botten en nog meer dingen. En dat zou dan van alles vertellen over je verleden, toekomst en over jezelf. Het leek allemaal net een toneelstuk, het is maar waar je in wilt geloven..
’s Middags gingen we samen met Chris naar de supermarkt toe om voedselpakketten in te slaan voor 4 gezinnen. Ik had geld gekregen van mijn opa en oma, om iets te kopen voor de kinderen. We hebben met zijn alle geld bijgelegd om die voedselpakketten te kopen. En ik heb het geld gebruikt van opa en oma.
Nadat we alles hadden ingeslagen, gingen we de voedselpakketten afgeven bij het weeshuis, het gezin van Patrick en Kananelo, het gezin van Kathleo en naar Karabo. Karabo is een meisje van bijna 5 jaar, en ze kan pas sinds Januari lopen.. Dit komt doordat haar moeder een drankprobleem had tijdens haar zwangerschap. Gelukkig is ze daar nu wel vanaf gekomen, maar nog steeds hebben ze helemaal geen geld. Dus ook voor dit gezin, een voedselpakket! Wat was het super leuk om te zien hoe dankbaar iedereen was!
De komende maand hebben deze gezinnen in elk geval voldoende!
Liefsxx
Afgelopen week zijn we weer veel in de Rammulotsi geweest. Ze noemen dat hier trouwens de Location, de location van Viljoenskroon.
Woensdag gingen we samen met de moeder van Nine (Carolien) en haar vriendin (Inge) naar de Rammulotsi. We gaan kleertjes afgeven bij onze favoriete kindjes. Ik had kleertjes meegenomen voor Seipati en Kamahelo (lievelingskindje van een oud-studente).
Als eerst gingen we langs Patrick & Kananelo. Zij zijn al 2 weken niet op de hospice gekomen, dat betekent dus ook 2 weken geen medicijnen. Waarschijnlijk hebben zij ook al 2 weken nauwelijks eten op, of in elk geval geen voedzaam eten. Ook zijn we erachter gekomen dat ze beide HIV-positief zijn, heel slecht dus dat ze zo lang al geen medicijnen en eten hebben gehad. Hun moeder is ook ernstig ziek, zij is zo mager en kan nauwelijks uit haar stoel komen. Zij heeft aids, en is laatst getest op tb, maar hier hebben we de uitslag nog niet van. Dit gezin heeft het echt heel slecht, maar dit bezoek was nog het heftigst van ze allemaal.
Patrick (3 jaar) was zijn vader aan het meehelpen in de tuin, maar had geen blik in zijn ogen. Hij was echt levenloos, hij toonde geen emotie. De moeder zat in de deuropening op haar stoel, ze zag er heel slecht uit. Kananelo (1 jaar) konden we in eerste instantie niet vinden. Uiteindelijk zag Dominique Kananelo liggen. Voor hun golfplatenhuisje op een versleten ‘’matje’’ met een leeg flesje drinken ernaast. Ze had alleen maar een luier aan en een helemaal versleten hemdje. Dominique tilde haar snel op, en het eerste wat ze voelde was een hele volle luier. Deze was al zeker 1,5 dag niet verschoond.. Kananelo begon meteen heel erg te huilen. Gelukkig lukte het de moeder wel haar op te tillen, en te troosten. Snel alle kleertjes afgegeven, en voordat we de auto in gingen, barstte iedereen al in huilen uit. Je wilt zo graag zoveel doen voor deze kinderen, maar je bent machteloos. Dat is echt het verschrikkelijkste wat ik hier heb meegemaakt.
De volgende waar we naar toe gingen was Kathleo. Dit is een jongetje dat altijd nep lacht, en heel stil is. Ook wil hij nooit echt knuffelen. Ik was zelf erg benieuwd naar hoe hij woont. Maar ik verwachtte ook bij hem een golfplatenhuisje. Chris reed naar het adres toe, en we kwamen aan bij een bar. In eerste instantie dachten we dat Chris een grapje maakte, omdat hij dat wel vaker doet of soms omdat hij dorst heeft. Maar dit keer zei hij dat we moesten blijven zitten, en we zagen buiten al een aantal kindjes staan. Hij zou toch niet in een bar wonen? Met alleen maar dronken mensen om zich heen? Allerlei scenario’s gingen door mijn hoofd heen. Chris haalde ons uit de auto, en door de harde muziek konden we elkaar niet eens verstaan. We mochten alleen maar aan de rechterkant van de bar staan, omdat links teveel dronken mensen waren, en dat zou gevaarlijk zijn.
We gingen de kleine ruimte naast de bar in, en daar stond een klein oud vrouwtje. Gelukkig werd de muziek even uitgezet, en konden we gaan praten met deze vrouw. De vrouw bleek de oma van Kathleo te zijn. Zij vertelde dat de vader van Kathleo hem al vroeg had verlaten. Tijdje later was hun huis afgebrand, en zijn moeder is daarna gestorven. Hij is nog geen 3 jaar oud!! Zijn oma heeft hem daarom opgevangen in deze ruimte naast de bar. De bar is namelijk van zijn opa en oma, maar ze hebben niet voldoende geld om een andere leefruimte te betalen. De keuken hier staat ook helemaal vol met drank en kratten bier, geen leefomgeving voor een kind. Wat wel super goed was om te merken, dat de oude vrouw het allerbeste met hem voor heeft. Ook komen er wel eens andere kinderen naar haar toe, om eten te halen. Wat een lief mens! Maar ook hier waren we erg geschrokken, een kind hoort niet op te groeien in een bar met alleen maar dronken mensen om zich heen..
We gaan naar Kamahelo toe, ik was erg benieuwd naar hem. Ik heb contact met een oud-studente op facebook, en voor haar heb ik keertjes gekocht voor hem. Zij vertelde me ook dat zijn moeder alcoholist is, en dat hij met 9 personen in een heel klein golfplatenhuisje woont. Hij mag ook niet meer dan 1 setje kleren hebben, aangezien zijn moeder anders alles verkoopt om aan drank te komen.. Chris reed een ‘’goede’’ wijk in, en vertelde dat links het huis van Kamahelo was. Ik keek, en zag een stenenhuisje staan! Hij heeft een huisje gekregen van de gemeente, wat was ik blij om dat te zien! Hij was helemaal blij met zijn nieuwe kleertjes! Wat vond ik het fijn om te zien dat hij het nu wel iets beter heeft.
Donderdag na stage gingen we weer naar de Rammulotsi toe. Dit keer kon ik ook mijn kleertjes af gaan geven bij Seipati. Toen we naar het huis van Seipati gingen, wilden Chris weten wat ik voor haar had gekocht. Ik liet de kleertjes en schoenen aan hem zien. Maar ik mocht ze niet mee naar binnen nemen, aangezien het een weeshuis is en het niet de bedoeling is dat je maar voor 1 kindje spullen koopt.. Dus we moeten nog een keertje terug gaan.
We wilden ook langs Mmokgo gaan, zij woont bij haar oma. Haar ouders zijn niet meer in beeld, haar vader heeft haar verlaten en de moeder is overleden. Maar helaas, niemand was thuis. We reden een paar straten verder, en zagen Mmokgo bij een ander huis staan. Dus Chris even vragen waarom ze hier is, en niet gewoon thuis. Blijkbaar brengt de oma haar wel altijd, maar haalt ze Mmokgo pas rond 5/6 uur op. De taxibusjes zijn er al om kwart voor 4! De vrouw bij wie ze in de tuin stond, heeft haar daarom meegenomen, en brengt haar rond etenstijd weer terug naar haar oma.
Vrijdag was ook een drukke dag. Om 11 uur hadden we met DuDu (de verpleegkundige) afgesproken bij een traditional healer. Ook dit was weer in de Rammulotsi. Voordat we binnen mochten komen, moesten onze schoenen uit. We kwamen binnen in een ruimte van ongeveer 2 bij 3 meter. Hier zaten we met zijn 6en in samen met DuDU, de traditional healer, zijn vrouw en 2 studenten. Erg gezellig.. De healer vertelde hoe hij te werk gaat, er lag een zakje en alles wat daar in zat zou hem dingen vertellen. Uit dat zakje kwamen, dobbelstenen/dominostenen/botten en nog meer dingen. En dat zou dan van alles vertellen over je verleden, toekomst en over jezelf. Het leek allemaal net een toneelstuk, het is maar waar je in wilt geloven..
’s Middags gingen we samen met Chris naar de supermarkt toe om voedselpakketten in te slaan voor 4 gezinnen. Ik had geld gekregen van mijn opa en oma, om iets te kopen voor de kinderen. We hebben met zijn alle geld bijgelegd om die voedselpakketten te kopen. En ik heb het geld gebruikt van opa en oma.
Nadat we alles hadden ingeslagen, gingen we de voedselpakketten afgeven bij het weeshuis, het gezin van Patrick en Kananelo, het gezin van Kathleo en naar Karabo. Karabo is een meisje van bijna 5 jaar, en ze kan pas sinds Januari lopen.. Dit komt doordat haar moeder een drankprobleem had tijdens haar zwangerschap. Gelukkig is ze daar nu wel vanaf gekomen, maar nog steeds hebben ze helemaal geen geld. Dus ook voor dit gezin, een voedselpakket! Wat was het super leuk om te zien hoe dankbaar iedereen was!
De komende maand hebben deze gezinnen in elk geval voldoende!
Liefsxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
